Το νερό δεν πιάνεται!

Τα γεράματά του, εάν έφτανε ποτέ εκεί, θα τα ζούσε μέσα στην απόλυτη σιωπή, με κλεισμένη την κουρτίνα της αυλαίας του χθες! Του απέμενε η ζωοδότρα δύναμη του τώρα! Αλλά και αυτό δεν «το προλάβαινε» ποτέ! Επιθυμούσε τόσο πολύ να αδράξει την στιγμή, να ξεζουμίσει το τώρα, να απορροφηθεί από το παρόν, μα δεν είχε τύχη ανάμεσα στις συμπληγάδες του χθες και του αύριο! Ό,τι δεν υπήρχε, του ρουφούσε την ζωή! Ποτέ δεν διδάχτηκε ή δεν έμαθε πώς να το γεύεται! Κι όταν το βίωνε ως παιδί, του το στερούσαν το σχολείο και οι μεγάλοι! Το αύριο,  η αφαίμαξη του τώρα, που στη διαδρομή του χρόνου αποδεικνύεται μια παγίδα, ιδιαίτερα τη στιγμή που αυτό μικραίνει και στον ορίζοντα ο θάνατος χειροπιαστά προβάλλει, μαζί με το φόβο των καλά κρυμμένων μέσα του ενοχών!  

kon.ant.darais