ΑΠΟΥ ΤΙ ΠΕΘΑΝΗΝ;

 

Κι όπους ακούς πως πέθανην, ηκείνους ή ου άλλους,

Έτσι μια μέρα κι για Σε, αλλνοί θε να ακούσουν,

Κι θα ρωτήσουν "ΑΠΟΥ ΤΙ πέθανην η καημένους»;,

Aς ήσαν κι κατό χρουνών στα βάθη γηρασμένους!

Απού συκώτ, απού καρδιά, ανακουπή ή συγκουπή,

απού αγάπ’ ηρουτική, απ' του πιουτό ή του φαϊ,

μήπους τουν έφαγην η δλειά, δεν χόρτηνη απού ληφτά,

ή απατήθκην στα κρυφά, κι είχην καχούρ, μέσατ βαθιά,

ή μήπους τουν πήρην η Θηός, γιατήταν άνθρουπους καλός;

Γιατί κιου Χάρους πέθανη, μαζί μη του κακό του!

Κι άμα πηθαίντς "ΑΠΟΥ του ΤΙ;" αυτό βουλεύΒ όλ τζουντανοί,

που ήντης καλά, ήντης γηροί, πρώτα τνυγειά, πρώτα τνυγειά,

βάλη μαζιή κι τουν παρά, κι η χάρους έφυγην μακριά!

 

Κιόμους! όπους ακούς πως πέθανην, ηκείνους ή ου άλλους,

Κι ας εχς ληφτά, κι ας εχς τνυγειά, κι ας είσιη σίημηρα ψηλά,

Έτσι μια μέρα κι για Σε, αλλνοί θε να ακούσουν!

Κι ισιύ δεν θα ση πουθηνά, τέτοια τιμή, τέτοια χαρά,

Οι αλλνοί για σιένα να μιλούν, τόσου πουλύ να σιη πουνούν,

Συνάμα κι να σιηπηνούν, να λιεν για σιε και τ' "ΑΠΟΥ ΤΙ;",

που σου' χει "κλέψει" τη ζωή, για να ακούσεις τα καλά,

με τα δικά σου τα αυτιά, πως θα μπορούσες πιο πολύ

να γυροφέρνεις στη ζωή, για να προυκάμεις  άραγε ΤΙ;

Που σου χει στερήσει τ "ΑΠΟΥ ΤΙ";

 

KonAntDarais