Ψευδαισθήσεις Αυτοβιογραφικών Εγχειρημάτων

Άραγε, οι θύμισες και οι μνήμες του είναι, κατά κάποιο τρόπο, «υποκειμενικές» κατασκευές; Άραγε, ο χρόνος που μεσολάβησε, τις απομάκρυνε ακόμη περισσότερο από την αλήθεια της τότε «πραγματικότητας»; Αθέλητες αλλοιώσεις προσωπικών στιγμών ή γεγονότων, που νομίζει ότι τις θυμάται, όπως έγιναν; Θύμισες κάθε φορά της τελευταίας μνήμης, προβολικές ματιές του σήμερα σε ένα χτες που ουσιαστικά χάθηκε; Μήπως τελικά, ούτε αυτές του ανήκουν, μιας και δεν είναι καλά στεγανοποιημένες από φαντασιακές προσθήκες, συναισθηματικές αλλοιώσεις και υπερβολές ή ακόμη και άγνωστες σ’ αυτόν προθέσεις; Συνεπώς, εάν επιχειρούσε να γράψει σε χαρτί τα όσα έζησε, για να συζητήσει με τον εαυτό του τις φορτίσεις του παρελθόντος, τι θα είχε χειροπιαστό, τι θα ήταν αληθινό, τι θα ήταν παραμύθι, τι μύθος, τι φαντασία; Και γιατί να το έκανε; Η ευκαιρία χάθηκε! Το ημερολόγιο της ημέρας, που γράφεται τη νύχτα, ποτέ μύτη μολυβιού ή πένας δεν το άγγιξε, κενό έμεινε σε κάθε του σελίδα και ο χρόνος που μεσολαβεί, είναι ο μεγαλύτερος λογοκριτής! Οϊμέ! Οι επόμενοι δεν θα γίνουν κοινωνοί της μεγαλειώδους πορείας του! Τι κρίμα για τον κόσμο; 

 Κωνσταντίνος Αντ. Δαραής