ΣΕΠ 2014 Σκέψεις για το κοινωνικό σχολείο με κριτήριο τη δική μου παιδαγωγική αντίληψη

09-2014

Πραγματικά δεν γνωρίζω, πώς μπορώ να συμβάλλω στην υλοποίηση της σύλληψης του "κοινωνικού σχολείου" του κυρίου Λοβέρδου; Το αντιλαμβάνομαι κατά βάση ως πρωτοβουλία που είτε αναιρεί (όχι εμπρόθετα ίσως) αυτή καθαυτή τη λειτουργία του σχολείου, είτε αναδεικνύει την παραδοχή, ότι το σχολείο μας δεν είναι και τόσο κοινωνικό. Εάν πρόκειται για αναίρεση, το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό, εάν όμως πρόκειται για παραδοχή, τότε θα βρει πολλούς υποστηρικτές. Ως εκπαιδευτικός, με όποιο θεωρητικό ή εμπειρικό υπόβαθρο διαθέτω, είχα την αίσθηση ότι το ψυχοκοινωνικό μαζί με το γνωστικό αποτελούν συνεχώς αλληλοπεριχωρούμενα στοιχεία και συνιστούν ιδιοσυστατικές παραμέτρους του σύγχρονου σχολείου. Για να το θέσω πιο απλά, δεν μπορεί το σύγχρονο σχολείο να μην είναι κοινωνικό και το εύρος της κοινωνικότητάς του σχετίζεται περισσότερο με την εν γένει λειτουργία και πρωτίστως με την ίδια τη ζωή του, όπως αυτή ξεδιπλώνεται την ώρα της σιωπής, μέσα στις τάξεις! Εκεί για εμένα δοκιμάζεται ή πραγματοποιείται κυρίως το crash test της κοινωνικότητάς του. Μπορεί όμως ένα σχολείο να είναι κοινωνικό σε άλλο χρόνο και ακαδημαϊκό σε άλλο χρόνο; Μήπως μπορεί ένα σχολείο να γίνει κοινωνικό με τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων τύπου Φυσικής Αγωγής ή μέσω της οργάνωσης πολλαπλού τύπου δραστηριοτήτων π.χ. καταπολέμησης των ναρκωτικών ή της σχολικής βίας, όταν λίγο πριν ή λίγο μετά ή την προηγούμενη ή την επόμενη ημέρα είναι πιθανόν να συνθλίβεται η κοινωνικότητά του, την ώρα της διδασκαλίας των μαθηματικών ή της γλώσσας ή με τεστομανείς πρακτικές από κάποιους εκπαιδευτικούς; Θα πρότεινα λοιπόν η κοινωνικότητά του να αξιολογηθεί πρωτίστως σε αυτά τα πλαίσια, τα θεωρούμενα πιεστικά ακαδημαϊκά, της πίεσης να βγει η ύλη και μετά να αρχίσουν οι εκδηλώσεις και οι δραστηριότητες! Προσωπικά, το κοινωνικό σχολείο το συνδέω με την αυστηρή σχολική καθημερινότητα και το περιεχόμενό της, τους τρόπους διδασκαλίας, αξιολόγησης, με το πόσο διευρυμένος είναι ο συμπεριληπτικός και ενιαίος χαρακτήρας του, με το κατά πόσο είναι φοβικό, με τον δείκτη των σχέσεων σχολείου οικογένειας, με την ηρεμία και ασφάλεια που νιώθουν τα υποκείμενά του, με το κατά πόσο βοηθάει στην οικονομία των οικογενειών και εν γένει την ικανότητά του να συνιστά κοινότητα προσώπων. Στα τόσα χρόνια υπηρεσίας μου ως ΣΣ έχω γνωρίσει κοινωνικά σχολεία με πολύ σημαντικό κοινωνικό έργο, που δεν μπορούσε όμως να καρφιτσωθεί σε κανένα ταμπλό, ούτε να δημοσιοποιηθεί! Μέσα από αυτό το πρίσμα, αγωνιώ λοιπόν, πώς μπορώ να συμβάλλω, έχοντας κατά νου και τη δυσκολία μου (τύπου αγοραφοβίας;) να συμμετέχω σε επιπλέον εκδηλώσεις παρουσίασης ή διάχυσης επιτευγμάτων μαζί με τις τόσες άλλες άλλων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, σχεδίων δράσεις κτλ.; Είμαστε αρκετά πονεμένοι και αποκλεισμένοι αλλά και ασκημένοι για να καταλάβουμε ότι το κοινωνικό είναι συστατικό του σχολείου, που διαχέεται παντού και πρωτίστως μέσα στην κοινότητα της τάξης σε συνάρτηση με τη μέθοδο που ακολουθείται και το βαθμό συμμετοχής που διασφαλίζει. Το πόσο κοινωνικό είναι ένα σχολείο και το πόσο κοινωνική είναι η βασική ενιαία εκπαίδευση, που αγκαλιάζει αδιακρίτως όλα τα παιδιά, (είναι υποχρεωμένα να την παρακολουθήσουν), φαίνεται τις ώρες των μαθηματικών, της άλγεβρας, της γραμματικής …. kadarais      

Κ,Α. Δαραής 30-09-2014

Κ.Α.Δαραής
30-09-2014