Όλ’ τ’ μέρα χαλπώνου, όπ χτάζου ψιχαλνάει,

κι απαναθιόμ, μα κι στα σουθκάμ,

τσαϊρ έγιν η καρδιάμ!

Τι καχούρ είνιη αφτό,

θα πηθάνου δεν μπουρώ!

Αραθύμσα να δγιω τα μάτιας,

μα είμι παντρημένους κι δη κάν,

κι άσιη τσ αλλνοί να νουμίζουν

πως είμι σουκακάρ'ς!

Να ΄ταν τουλάχιστου η βρουχή σουφούρ,

λίγου να ξυμητίσου,

μήπους ση δγιω γιαμ στα ξαφνικά

κι η καρδούλαμ γειαν!

 

Ποιηματάκι μου του Οκτώβρη 2021

konantDarais